ແນວຄິດ ມຸມມອງ ກ່ຽວກັບພຣະພຸດທະສາສະນາ ຫຼື ສາສນາພຸດ

    ແນວຄິດມຸມມອງຂອງແຕ່ລະຄົນເປັນທີ່ແຕກຕ່າງ ຕາມປະສົບການຂອງຕົນທີ່ເຈີ ບວກກັບສິ່ງທີ່ໄດ້ສຶກສາ ແລະ ສະພາບແວດລ້ອມດຶງດູດ ໃຫ້ເປັນໃຫ້ເຊື່ອຕ່າງກັນຫຼາຍໆເລື່ອງ ລວມທັງເລື່ອງສາສນາ ພຸດທະສາສະນາ ເປັນສາສະນາ ທີ່ເນັ້ນໃຫ້ການສຶກສາ ແລະ ການສະແຫວງຫາປັນຍາເພີ່ມຂື້ນໄປເລື້ອຍໆ ບໍ່ເນັ້ນໃຫ້ຢຸດຢູ່ທີ່ເຊື່ອຢ່າງດຽວ ໝາຍຄວາມວ່າ ເຊື່ອ ແລ້ວຕ້ອງໄດ້ປະຕິບັດອີກ(ແຕ່ສໍາລັບຜູ້ບໍ່ເຊື່ອ ກະມາປະຕິບັດຫຼື ທົດລອງໄດ້ແລ້ວຈຶ່ງເຊື່ອ.

    ເພາະມີກຸ່ມຄົນທີ່ຍັງຄິດວ່າ ພຸດທະສາສນາເປັນເລື່ອງງົມງວາຍ ເວົ້າເລື່ອງຂອງຂັງ ຂອງດີສິ່ງທີ່ເຈົ້າເຫັນແບບນັ້ນ  ບໍ່ແມ່ນພຸດທະສາສນາເລີຍ ມັນເປັນພຽງເປືອກເທົ່ານັ້ນແລະສິ່ງທີ່ເຈົ້າຄິດວ່າເຈົ້າຮູ້ ບາງເທື່ອກໍຍັງເປັນພຽງແຕ່ເປືອກເທົ່ານັ້ນ.

    ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍຈະບອກກໍຄື ທັມມະເປັນຂອງທຸກຄົນ ບໍ່ໄດ້ຈຳກັດສະເພາະຄົນໃດຄົນນຶ່ງ ຖ້າໃຜສຶກສາແລ້ວ ປະຕິບັດແລ້ວ ຈະເກີດຜົນກັບທຸກຄົນ...ບໍ່ມີຈຳແນກ ບໍ່ມີຍົກເວັ້ນ

ຫຼາຍຄົນຄືກັນທີ່ຄິດວ່າ ທັມມະເປັນເລື່ອງໜ້າເບື່ອ ແຕ່ທັມມະເປັນພື້ນຖານຂອງທຸກສິ່ງທີ່ເຮົາຮຽນຮູ້ ທັມມະເປັນເປັນພື່ນຖານຂອງຫຼັກສູດຕຳລາທີ່ເຮົາຮຽນ ໃນມະຫາວິທະຍາໄລຕ່າງໆທົ່ວໂລກ ພຽງແຕ່ເວົ້າແຕກຕ່າງກັນໄປ ໃຊ້ສັບແຕກຕ່າງກັນໄປ ແຕ່ເວົ້າເນື້ອໃນດຽວກັນ.

    ພຣະພຸດທະເຈົ້າເປັນແບບຢ່າງ ເລື່ອງຄວາມອົດທົນ ແລະໄຝ່ຮູ້ ເພື່ອກ້າວໄປສູ່ຄວາມສໍາເລັດທີ່ຍິ່ງໃຫຍາ ແລະ ທ່ານກໍຍັງເປັນແບບຢ່າງທີ່ເລີດ ເລື່ອງການເວົ້າໃນທີ່ຊຸມຊົນ ແລະການສອນ ບຸກຄົນເຊິ່ງມີພື້ນຖານທີ່ແຕກຕ່າງກັນໄປ

ຖ້າເຈົ້າຄິດວ່າ ທັມມະເປັນເລື່ອງໜ້າເບື່ອ ແລະຄິດວ່າເປັນຂອງສະເພາະຜູ້ເຖົ້າແລ້ວ ຢາກໃຫ້ເຈົ້າລອງມາສຶກສາທັມມະລອງເບິ່ງ ແລ້ວເຈົ້າຈະຮູ້ວ່າ
ທຸກສິ່ງລວມມີຢູ່ໃນນັ້ນ ບໍ່ວ່າເຈົ້າຈະຕ້ອງການຫຍັງ
ໂດຍສະເພາະ ການໃຊ້ຊີວິດ ແມ້ກະທັ້ງວິທີການກ້າວໄປສູ່ຄວາມສໍາເລັດກໍມີ ເຊິ່ງຢູ່ຫົວຂໍ້ "ອິດທິບາດ 4" ຄື ສັນທະ, ວິຣິຍະ, ຈິດຕະ ແລະ ວິມັງສາ, ຫຼື ການສ້າງພູມຄຸ້ມກັນໃຫ້ເດັກ ທາງດ້ານອາລົມ ແລະ ແມ່ນແຕ່ຜູ້ໃຫຍ່ກໍ່ນິຍົມປະຕິບັດກັນ ຄືການເຮັດສະມາທິ, ຢູ່ຫຼາຍໆ ປະເທດໃນຕາເວັນຕົກ ສອນກັນເປັນລະບົບຢູ່ ໂຮງຮຽນ ເພາະທັມມະຂອງ ພຣະພຸດທະເຈົ້າ ໃຊ້ໄດ້ກັບທຸກຍຸກສະໄໝ ແລະ ທຸກຊັ້ນຄົນ.

    ເມື່ອເຈົ້າສຶກສາທັມມະແລ້ວ ເຈົ້າຈະຮູ້ວ່າ ມີຫຼາຍສິ່ງທີ່ເຈົ້າຍັງບໍ່ຮູ້ ແລະ ປະທັບໃຈແນ່ນອນ

- ເນື້ອບົດຕົ້ນສະບັບມາຈາກເພຈ: Genui ຄິດໃຫຍ່(ເສືອ ສີວິໄລ)